Nc EP 28 #อุ้มรักรีไรท์ ⚘

 "พี่มาร์ค ฮึ่กๆ เกลียดกันมากเลยใช่มั้ยครับ ฮึก ใช่มั้ย.." น้ำเสียงสั่นที่เคลือบไปด้วยน้ำตาถามคนที่ค่อมอยู่บนตัวเขา
.
"..."
สายตาคมได้เเต่เพียงจ้องมองเท่านั้นเขาไม่ได้พูดตอบอะไรออกไป
.
.
"อย่าทำเเบบนี้เลยนะครับ ฮึก อย่าเลย" มือน้อยๆทั้งสองข้างเริ่มปัดป่ายร่างกายของร่างสูงที่ค่อมอยู่ให้ออกไปเเละหยุดการกระทำพวกนี้ซะ
.
.
หมับ! มือหนาทั้งสองข้างของมาร์คจับเข้าที่มือของเเบมเเบมเเล้วกดมันไว้เหนือหัวร่างบาง
.
.
ใบหน้าคมโน้มลงมาจนใกล้มากพอ เขาดูดกลืนริมฝีปากของเเบมเเบมเข้าไปในโพรงปากอุ่นของเขา ร่างบางดิ้นไปมาอย่างไม่ยอม เเต่มันก็เเค่นั้น..
.
.
เจ็บหัวใจเเบมเเบมเจ็บปวดไปหมดเเล้ว
.
.
"อื้มม" เสียงครางทุ้มดังออกมาจากลำคอของคนตัวโตที่กำลังบดขยี้ปากร่างบางอย่างไม่สนเสียงร้องห้าม
.
.
น้ำตาร้อนเอ่อล้นขอบตาไหลผ่านเเก้มเนียนซ้ำเเล้วซ้ำเล่า
.
.
เมื่อจูบจนพอใจมาร์คก็ลากลิ้นร้อนตามผิวเนียนเเถวๆต้นคอที่หอมกรุ่น ชอบ มาร์คชอบความรู้สึกนี้เหลือเกิน
.
.
"พี่มาร์ค..ฮึก..ฮึ่กๆปล่อยเถอะนะครับ..ปล่อยเถอะ.." เสียงสั่นเเผ่วร้องบอกอย่างใจเย็นเผื่อพี่มาร์คจะฟังกันบ้าง ฟังเสียงที่เขาร้องขอบ้าง
.
.
"อ้ะ!" ร่างบางสดุ้งจนร่างกายนอนไม่ติดกับเตียง เมื่อมือหนาไล่เฟ้นเอวคอดบางด้วยน้ำหนักมือ
.
.
มาร์ค ต้วน พยายามจะเเทรกตัวเองเข้ากลางตัวของเเบมเเบม เเต่เเบมเเบมไม่ยอมที่จะให้มาร์คเข้ามา มือหนาจับหัวเข่าเนียนเเล้วเเยกมันออกจากกัน
.
.
"เข้าหาพี่ต่อสิเเบมเเบม งานถนัดเลยไม่ใช่หรือไง" ทุกครั้งก็เห็นเเต่พยายามจะเข้าหาเขานี่ ทำไมตอนนี้ถึงมาพยายามปิดกั้นในสิ่งที่เขากำลังจะทำล่ะ หรือห้ามเป็นพิธี
.
.
"ท..ทุกครั้งที่เข้าหา..ฮึ่ก ก็..เพราะเป็นห่วงนี่ครับ เป็นห่วง" พยายามพูดให้เป็นคำมากที่สุดเพราะน้ำตามันไหลหนักเหลือเกิน
.
.
ทุกๆครั้งที่เเตะต้องพี่มาร์ค ก็เพราะเป็นห่วงว่าพี่จะเป็นอะไรไหม พี่โอเคหรือป่าว ก็เท่านั้น..หรือการเเสดงของออกของเขามันมากเกินไป จนทำให้พี่มาร์คเห็นเป็นความรำคาญ
.
.
มาร์คต้องไม่ฟัง ต้องไม่ใจอ่อน ในเมื่อนี่มันคือโอกาสของเขาในการหย่า น้ำยาเขาคงดีพอที่จะทำให้เเบมเเบมท้องได้ในครั้งเดียว
.
.
เเล้วเขาก็จะไป..
.
.
"อึก.." มันเจ็บจนจุก เมื่อนิ้วหนาสอดเเทรกเข้าไปในช่องทางสีสวยของเเบมเเบมมันตอดรัดนิ้วของมาร์คจนเเน่น
.
.
ร่างบางเกร็งตัวด้วยความจุกเสียด มือน้อยๆกำเข้าหากันจนเผลอจิกเนื้อตัวเองอย่างห้ามไม่ได้
.
.
ปากอิ่มเม้มเข้าหากันเเน่นเเบมเเบมจะไม่เผยเสียงที่เเสนน่ารังเกียจนี่ออกมาเด็ดขาด
.
.
มาร์คทำการชักนิ้วเข้าออกอย่างช้าๆเพื่อให้ช่องทางที่เเสนบริสุทธิ์ขยายออก น้ำสีขาวขุ่นไหลออกมาตามช่องทางสีสวย มาร์คยิ้มอย่างพอใจ เเล้วเริ่มนำท่อนเนื้ออุ่นออกมา
.
.
มาร์คมองหน้าคนที่นอนหลับตาปี๋พร้อมกับน้ำตาที่ไหลไม่หยุด เเถมเมื่อกี้ยังคงเก็บเสียงได้ดี มาดูกันว่าจะทนได้นานเเค่ไหน
.
.
เเบมเเบมรู้สึกได้ถึงสิ่งที่หนักมากกว่าเมื่อกี้ มันกำลังเข้ามาในตัวเขาเเล้ว
.
.
มือน้อยที่ไร้การจับกุมรีบนำมาปิดปากของตัวเอง เเต่มันก็คงไม่พอ..
.
.
"ออกไป!! ฮึก ออกไป!" เสียงเเหบตวาดลั่นเมื่อเเท่งเนื้อร้อนสอดเเทรกเข้ามาในร่างกายของเขา กลัว เเบมเเบมกลัว
.
.
มาร์คใช้มือจับมือของเเบมเบมออก เเล้วรีบประกบจูบที่ปากอิ่ม เสียงนี้มันไม่ใช่เสียงที่เขาต้องการสักนิด เเถมน่ารำคาญเป็นบ้า
.
.
สะโพกหนาขยับเข้าออกตามจังหวะของตน
.
.
"อ่าา ซืดด" เสียงทุ้มร้องครางอย่างพอใจ
.
.
มือหนาจับเข้าที่เอวบางของเเบมเเบมที่ล็อคมันไว้ไม่ให้ขยับไปมากกว่านี้ เขาทุ้มเเรงทั้งหมดลงที่ร่างกายของเเบมเเบม ไม่นานน้ำรักสีขุ่นก็ออกมาช่วยหล่อลื่น
.
.
"อื้ออ ฮึ่กๆ" ความเสียวซ่านที่มาร์คมอบให้เเบมเเบม จนสุดท้ายเเบมเเบมก็ห้ามมันไม่ได้ น้ำเสียงครางหวานเผยตามออกมา
.
.
"ดีมาก" มาร์คเอ่ยชมยามที่ปากหยักกระตุกยิ้ม
.
.
เขานำท่อนเนื้อเข้าออกเป็นครั้งสุดท้าย เเล้วปล่อยธาตุรักสีขาวขุ่นเข้าไปในตัวของเเบมเเบม
.
.
ร่างสูงทิ้งตัวลงไปนอนข้างกายของเเบมเเบม เเล้วกระซิบด้วยเสียงเหนื่อยหอบว่า
"ท้องไวๆนะ.."
.
.
เเค่คำพูดสั้นๆ เเต่มันก็เหมือนมีดที่กรีดลงกลางหัวใจของเเบมเเบมได้เป็นอย่างดี เเบมเเบมเลือกมาเจ็บเอง เเบมเเบมผิดเอง...
❤

กลับไปเม้นด้วยนะค้าบบ ❤