.
เเบม: พะ..พี่มาร์ค... อือๆ
.
เเบมหายใจไม่ออก
.
มาร์คผละจูบออก ไม้พูดอะไรกับเเบมเลย
.
มาร์คจูบลงไปบนปากอวบอิ่มของเเบมอีกครั้ง มาร์คจับเอวบางของเเเบม เเละค่อยๆดึงเสื้อนักศึกษาของเเบม ออกเรื่อยๆ เเต่ปากยังคงจูบอยู่
.
.
เเม่เเบม: เเบมลูก ให้พี่มาร์คกลับบ้านได้เเล้ว
ตโกนขึ้นมาชั้นบน
.
มาร์ค: ผละจูบจากเเบมออก
.
เเบม: พี่มาร์คม๊าเเบม
.
มาร์ค: ผมนอนเป็นเพื่อน้องเเบมครับคุณน้า
.
เเม่เเบม: นอนให้สบายนะมาร์ค
.
มาร์คถอดกางเกงของเเบมออก
.
เเบม: อ้ากกก พะ..พี่มาร์ค พี่มีพี่ซานะอยู่เเล้วนะ
.
มาร์ค สอดเเกนกายของเขาเข้าไปในร่างของเเบม
.
เเบมที่ยอมพี่มาร์ค เพราะเเบมรักมาร์คมากไง ถึงให้เขา
มาร์ค: .........พะ..พี่..รักเเบม
.
เเบม: อ่าส์ๆ
.
มาร์ค: เเน่นชิป อ่าส์ๆ น้องเเบมพี่คิดถึงน้องเเบมนะ
.
เเบม: ผะ...ผม..ก็คิดถึงพี่ครับ อ่าส์ๆ
.
มาร์คจะบเอวบางของเเบม เเล้วขย่มไปพร้อมกันเป็นจังหวะ
.
มาร์ค : ซี๊ดดๆๆ อาส์ๆ
มาร์คปล่อยน้ำลัก เข้าสู่ร่างกายเบม เพื่อเพิ่มความล่อลื่น
.
เเบม: อ่าๆ พี่มาร์ค ~~~
.
มาร์ค: น้องเเบม~~ อ่าๆ
.
มาร์ค: น้องเเบมพร้อมนะ
มาร์คที่กำลังจะเอาเเก่นกายของเขาออกจากร่างกายเเบม
.
เเบม: พร้อมครับ
.
มาร์ค: 1 2 3
.
เเบม: เห้ออ //เเบมถอดหายใจออกมา เมื่อเสร็จภาระกิจ
.
มาร์ค: เห้ออ น้องเเบมที่หลังอย่าห่างเหินพี่นะครับ มีอะไรก็บอกพี่นะ
.
เเบม: ครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น